4. Düsseldorferhütte Solda
Balkonview
(08h40) : we
verwachten vandaag beter weer, er wordt voor deze
namiddag echter een klein beetje sneeuw voorspeld in
de hogere regionen, en dat is nu net waar we ons
naartoe begeven...
We vertrekken te voet vanaf het hotel en maken geen gebruik van de zetellift, die houden we als alternatief achter de hand voor het geval we de weg terug te voet niet meer zien zitten.
De Düsseldorfer hütte is ons doel en die staat ons op te wachten op 2721m hoogte.
Na amper 50 minuten klimwerk zien we Sulden snel kleiner worden
Boven op de heuvelrug staat de Düsseldorfer hütte, je denkt er in 1-2-3 naar toe te stappen, maar we hadden (uitblaaspauzes inbegrepen) er van hier af nog ongeveer 2h45' voor nodig.
Links boven zien we een pad dat ons nog handig kan van pas komen voor de terugweg, het loopt naar de zetellift en heeft als voordeel dat je vanaf de hut niet meer moet klimmen er naar toe. (Later zou blijken dat dit dan ook het enige voordeel was...)
Doel bereikt : totale klimtijd ongeveer 4 uur vanaf het hotel.
Hierboven was de temperatuur tegen het vriespunt, we gaan dus zo vlug mogelijk naar binnen, waar de kachel echt deugd doet.
Hier wordt de lamp gelukkig goed vastgehouden.
Kip met eieren maar dan zonder de kip...
Nog een fokkietje en we kunnen er weer tegen.
De wolken komen opzetten, dus we vermoeden dat we inderdaad neerslag zullen te verwerken krijgen en besluiten snel terug naar beneden te gaan.
Bij ons heeft een plant heel wat mest nodig om te kunnen groeien, hier zijn een paar stenen voldoende.
Op de terugweg kunnen we de hut eens van een andere kant bekijken, we nemen een pad dat op hoogte blijft zodat we naar de lift toe niet meer moeten klimmen.
Het pad is aanvankelijk goed begaanbaar en vlak.
De eerste hindernissen duiken op...
Oei... is dit het wandelpad ?
Die sneeuw kunnen we nu echt wel missen want het voelt nu nog kouder aan, het pad is vlak maar zeer moeilijk begaanbaar met veel onstabiele stenen, echt op ons gemak voelen we ons hier niet.
Gelukkig is het hier wat vlakker, de koeien zijn ook tot hier geraakt.
Beneden zien we het pad dat we hadden moeten nemen, ons pad (rechts) is nauwelijks nog aanwezig.
Ook hier moesten we goed uitkijken...
De verklaring voor de problemen die we onderweg zijn tegengekomen : sedert 2004 mag dit wandelpad niet meer gebruikt worden wegens te gevaarlijk.
Boven aan de hut was een dergelijke waarschuwing niet (meer) te vinden.
Nu begrijpen we waarom er daar een paal midden het wandelpad stond, het bord werd waarschijnlijk door een of andere souvenirjager deskundig verwijderd.
We zijn er gelukkig toch goed doorgeraakt, maar al bij al was dit een hachelijke onderneming en niet voor herhaling vatbaar.
We zijn bijna bij de lift en we splitsen ons op : de helft gaat met de lift naar beneden, de rest gaat te voet.
Mede dank zijn het feit dat de lift zeer traag vordert en ook een beetje door de afdaling op de skipiste lopend te doen, komen we toch bijna gelijktijdig aan in het hotel.
A room with a view.
We vertrekken te voet vanaf het hotel en maken geen gebruik van de zetellift, die houden we als alternatief achter de hand voor het geval we de weg terug te voet niet meer zien zitten.
De Düsseldorfer hütte is ons doel en die staat ons op te wachten op 2721m hoogte.
Na amper 50 minuten klimwerk zien we Sulden snel kleiner worden
Boven op de heuvelrug staat de Düsseldorfer hütte, je denkt er in 1-2-3 naar toe te stappen, maar we hadden (uitblaaspauzes inbegrepen) er van hier af nog ongeveer 2h45' voor nodig.
Links boven zien we een pad dat ons nog handig kan van pas komen voor de terugweg, het loopt naar de zetellift en heeft als voordeel dat je vanaf de hut niet meer moet klimmen er naar toe. (Later zou blijken dat dit dan ook het enige voordeel was...)
Doel bereikt : totale klimtijd ongeveer 4 uur vanaf het hotel.
Hierboven was de temperatuur tegen het vriespunt, we gaan dus zo vlug mogelijk naar binnen, waar de kachel echt deugd doet.
Hier wordt de lamp gelukkig goed vastgehouden.
Kip met eieren maar dan zonder de kip...
Nog een fokkietje en we kunnen er weer tegen.
De wolken komen opzetten, dus we vermoeden dat we inderdaad neerslag zullen te verwerken krijgen en besluiten snel terug naar beneden te gaan.
Bij ons heeft een plant heel wat mest nodig om te kunnen groeien, hier zijn een paar stenen voldoende.
Op de terugweg kunnen we de hut eens van een andere kant bekijken, we nemen een pad dat op hoogte blijft zodat we naar de lift toe niet meer moeten klimmen.
Het pad is aanvankelijk goed begaanbaar en vlak.
De eerste hindernissen duiken op...
Oei... is dit het wandelpad ?
Die sneeuw kunnen we nu echt wel missen want het voelt nu nog kouder aan, het pad is vlak maar zeer moeilijk begaanbaar met veel onstabiele stenen, echt op ons gemak voelen we ons hier niet.
Gelukkig is het hier wat vlakker, de koeien zijn ook tot hier geraakt.
Beneden zien we het pad dat we hadden moeten nemen, ons pad (rechts) is nauwelijks nog aanwezig.
Ook hier moesten we goed uitkijken...
De verklaring voor de problemen die we onderweg zijn tegengekomen : sedert 2004 mag dit wandelpad niet meer gebruikt worden wegens te gevaarlijk.
Boven aan de hut was een dergelijke waarschuwing niet (meer) te vinden.
Nu begrijpen we waarom er daar een paal midden het wandelpad stond, het bord werd waarschijnlijk door een of andere souvenirjager deskundig verwijderd.
We zijn er gelukkig toch goed doorgeraakt, maar al bij al was dit een hachelijke onderneming en niet voor herhaling vatbaar.
We zijn bijna bij de lift en we splitsen ons op : de helft gaat met de lift naar beneden, de rest gaat te voet.
Mede dank zijn het feit dat de lift zeer traag vordert en ook een beetje door de afdaling op de skipiste lopend te doen, komen we toch bijna gelijktijdig aan in het hotel.
A room with a view.